采桑子 · 其一 · 彭浪矶全文赏析
-
乘舟避难江南,就像失群的大雁,孤独的浮云。穿梭在连绵的烟尘之中,回国中原已泪满斤。
碧山对着水边的平地有丝丝凉意,看着枫树叶和芦苇根。太阳落山了水波平静了怨恨离开了家乡。
相关古诗文章
-
[宋]朱敦儒
-
好事近 · 摇首出红尘 拼 注 译 原[宋]朱敦儒
-
[宋]朱敦儒
-
[宋]朱敦儒
-
[宋]朱敦儒
-
[宋]朱敦儒
-
[宋]朱敦儒
-
[宋]朱敦儒
-
[宋]朱敦儒
-
[宋]朱敦儒
-
[宋]朱敦儒
-
[宋]朱敦儒
-
[宋]朱敦儒
-
[宋]朱敦儒
-
[宋]朱敦儒